Nieuws

De bergrit vandaag is super verlopen en  mijn conditie zat goed; op een klein verzetje en in een vast ritme ben ik over de bergpas geraakt.  De top van de Ibaneta  -  het hoogste punt van mijn tocht - heb ik bereikt in 2u53 en daar ben ik best tevreden mee.  Gelukkig bleef de zon achter de wolken en klom de temperatuur niet hoger dan 20°.  Een zweepslag van de hitte heb ik vandaag niet gehad.  Onderweg 'n praatje gemaakt  met 3 mountainbikers die ook de camino rijden en gedacht dat het Italianen waren, maar het bleken Nederlanders uit Groningen te zijn. Vanavond deze gasten ontmoet in de refugio in Puenta la Reina waar ik ook ga overnachten. Ik ben vandaag weeral 102 km dichter bij mijn einddoel geraakt! 

Gisteren avond heb ik mezelf moeten overtuigen dat ik na 1400 km in 13 dagen wel toe ben aan een verdiende dag rust. De vermoeidheid zit te diep in mijn lijf en om de bergpas over te geraken moet ik mijn conditie terug wat opkrikken. Dat heb ik vandaag dus gedaan: rondslenteren in dit mooie stadje en de pelgrimssfeer opsnuiven, mailtjes beantwoorden, lekker eten en rusten. Ook een fietser uit Kalmthout ontmoet en ervaringen uitgewisseld bij een tas koffie.

Het geeft me een fijn gevoel te weten dat er zoveel mensen mij op mijn tocht volgen en zo mee op mijn pedalen duwen. Dank je wel allemaal voor jullie supportl! Ook onderweg supporteren wildvreemde mensen voor mij en ik krijg hun verhalen zomaar cadeau; echt een fijne ervaring!

Vanavond - met 97 km in de benen - aangekomen in Saint-Jean-Pied-de-Port na een zeer mooie (klein Zwitserland)  rit maar wel de zwaarste tot nu toe.Veel klimmen, zeer warm (33°) en tegenwind. En ja, ik ben onderweg afgestapt op een te steil stuk en 1,5 km naast mijn fiets gaan lopen. De 30 kg bagage die ik meesleur op mijn fiets maakte dat ik het evenwicht van mijn fiets niet meer kon beheersen bij een snelheid van amper 6 km/u. Ik heb dus voor veiligheid gekozen. 

Ik heb vandaag bijna 7 liter water gedronken. Mensen vullen met plezier mijn drinkbus onderweg met fris kraantjeswater. En dat smaakt!

 Ik ben moe nu maar ik voel me mentaal sterk om morgen de oversteek van de Pyreneeën  te maken. De laatste 800 km van de camino fiets ik dan verder op Spaanse bodem. Van de mensen hier van "la maison d'accueil des pèlerins"  kreeg ik de goede raad om morgen zeer vroeg te vertrekken want het zal weer heet worden en ik moet 22 km ononderbroken klimmen....Ik ga zéér vroeg slapen en wens mezelf bon courage voor morgen.

De voorbije nacht heb ik heerlijk geslapen in de tipitent hoewel regendruppels op het tentzeil tokkelden. Vanmorgen om 5 uur kreeg  ik nog een gratis concert van fluitende vogels allerlei. Het was heerlijk wakker worden hier midden in de natuur! Vandaag zeer vlot kunnen fietsen door de vlaktes en genoten van de eerste zomerse temperatuur: 27°.  Onderweg een 70-jarige krasse dame ontmoet....ook op weg naar Compostela.  Na 104 km  -  rond 15u30 - toevallig een camping opgemerkt in Yzosse en impulsief  beslist om al te stoppen zodat ik mij nog rustig wat in de zon (voor mijn caravanneke) kon zetten.  Ik zit nu al heel dicht tegen de Spaanse grens op 100 km van Saint-Jean-Pied-de-Port. De plaats waar pelgrims uit heel Europa en  uit heel de wereld aankomen  om de zware caminodoortocht over de Pyreneeën te maken. Ik rust dus nog wat uit vanavond!

De voorbije dagen het gemak van de fiets-gps ervaren! Nergens staan sukkelen met de  kaart om ze open en terug dicht te vouwen  of om ze tegen de regendruppels te beschermen.

Vandaag nog 940 hoogtemeters bijeen getrapt tot in  Cadillac en dan de vlakke, groene Landes ingereden. Het is een dagtocht van 122 km geworden. Vanavond halte gehouden in Moustey en op een camping een tipitent gevonden om in te overnachten. In die tent staat een echt bed ! Uitproberen dus!

Intussen heb ik een groter wordend ongemak onderweg op de fiets: zadelpijn! En daar is niks tegen te doen volgens ervaringsdeskundigen Wim en Wouter want  alle middeltjes zijn lapmiddeltjes. Tanden bijten dus! ( Een pelgrim moet kunnen afzien.)